2011 – 2012

Zo versteld als we waren toen we hoorden over de Afghaanse Alleenstaande Minderjarige Asielzoekers (AMA’s), zo tevreden waren we met de opkomst op de zaterdagmiddag op 27 januari.Al vroeg waren we als organisatie, leden van Stichting Keihan en ARIA Students, aanwezig in het kantoorgebouw van Nidos in Utrecht. Samen met Nidos, die deze bijeenkomst mede mogelijk heeft gemaakt, hebben we de verschillende ruimtes klaar gemaakt voor gebruik.Langzamerhand loopt de zaal vol en kan het programma beginnen. Naim Farhoed, voorzitter van ARIA Students opent de middag met een prachtig Afghaanse gedicht, waaruit het belang van een gezin hebben duidelijk naar voren komt. Fatma Wakil gaat verder in het Nederlands en legt uit hoe wij studenten aan dit project begonnen zijn en hoe we verder zullen gaan.Allereerst is Dhr. H. Keivan Rad, regiomanager van Nidos in Haarlem, aan het woord. Hij stelt de organisatie Nidos voor. Hij legt uit dat Nidos een organisatie is dat de voogdij heeft van de AMA’s. Momenteel zijn er 3000 kinderen onder het voogdij van Nidos. De meesten zijn ondergebracht in gezinnen. Toch zijn er AMA’s waarvoor gezinnen hard nodig zijn. Verder stelt hij dat Nidos een onafhankelijke organisatie is.Vervolgens vertelt Dhr. Ouwerkerk over het problematiek van de AMA’s. Hij deelt mee dat na de Somalische AMA’s, de meeste AMA’s uit Afghanistan komen.  De grootste groep AMA’s zijn 16 en 17 jaar. Ze zijn in een essentiële fase van hun leven en daarom vind Nidos het erg belangrijk dat zij deze fase doorbrengen in gezinnen van het eigen cultuur.  Verder legt hij uit wat het procedure is om een AMA in een pleeggezin te plaatsen. Wat belangrijk is om te weten is dat de voogdij ook dan onder Nidos valt. Verder zullen de gezinnen volledige financiële steun krijgen en kunnen ze bij problemen de voogd van Nidos benaderen.Als laatste vertellen Nasrat Kochi (AMA), mevrouw Salary (pleegouder Nasrat) en mevrouw Ans (voogd Nasrat) over hun ervaringen. Mevrouw Salary vind dat we naast de hulp die we in Afghanistan willen bieden ook hier veel kunnen betekenen voor Afghanen. Ze benadrukt hoe belangrijk het is dat de AMA’s in gezinnen opgroeien en dat vooral zij, die veel meegemaakt hebben, veel liefde verdienen. Nasrat is net als de meeste Afghaanse AMA’s ijverig en wil op zijn viertienjarige leeftijd geld sparen voor zijn bruiloft. Later wil hij dokter of ingenieur worden!Na wat lekkers genuttigd te hebben en even bijgekomen te zijn, wordt iedereen verdeeld over vier verschillende ruimtes. In kleinere groepen denkt iedereen mee over het probleem omtrent Afghaanse AMA’s die geen pleeggezinnen kunnen vinden.Wat naar voren komt uit de verschillende gesprekken is dat het voor Afghaanse gezinnen die ook eigen kinderen hebben erg lastig is om een hormonale puber in huis te nemen. Ook vinden ouderen het lastig om een kind van 16 of 17 jaar nog in huis te nemen terwijl je op die leeftijd geen invloed meer hebt op de opvoeding van het kind. Tenslotte weet niet iedereen af van de Afghaanse AMA’s.Als oplossing wordt naar voren gebracht dat dit soort lezingen in meerdere steden en bijv. ook in moskeeën gehouden moeten worden. Daarnaast moet je de AMA’s als eigen kinderen behandelen, zij zullen zich dan ook zo gedragen. Er zijn ouders die ruimte gebrek hebben, maar die bereid zijn om bijvoorbeeld wekelijks bij de AMA’s langs te komen om voor ze te koken en ze de nodige aandacht te geven. Deze punten worden door Nidos meegenomen en zullen uitgewerkt worden.De bijeenkomst wordt afgesloten en versteld van situatie van Afghaanse AMA’s verlaten de bezoekers na het naborrelen de zaal in Utrecht op weg naar een eigen veilig huis.Al met al is het een geslaagde bijeenkomst geweest. Meer Afghanen zijn zich bewust van het problematiek en door hen zal er meer bewustwording onder de Afghanen gecreëerd worden.